Wyprostuj się !
„Sms-owa Szyja”
Rozmarzony, zamyślony bądź wpatrzony w naturę uczeń w dzisiejszych czasach to już niestety rzadkość. Większość z was nie rozstaje się z telefonem bądź z tabletem nawet na godzinę. Brak Internetu to dla was tzw. „koniec świata”. Swoją historię z nowinkami elektrycznymi spora liczba osób rozpoczyna już od najmłodszych lat, można śmiało powiedzieć, że smartfon to tak zwany „uspokajacz XXI w”. Najwyższy czas zastanowić się co niesie za sobą współczesne uzależnienie od tego typu elektroniki. Poznajcie syndrom „SMS-owej szyi”.
To zespół dolegliwości bólowych, na które uskarżają się osoby stale korzystające z urządzeń mobilnych. Głowa dorosłego człowieka waży około 5,5 kg, nic więc dziwnego, że w wyniku ciągłego pochylania się nad ekranem telefonu czy tabletu zaczyna boleć szyja. W zależności od przyjmowanej „najwygodniejszej” dla nas pozycji do czytania pochylamy ją pod kątem od 15 do 60 stopni. Wygięta szyja oznacza kilkakrotny wzrost siły, z jaką głowa naciska na kręgosłup. Czy wiesz, że jedynie przy 15-stopniowym nachyleniu głowy nacisk na kark wynosi aż 12 kg, a przy maksymalnym nawet 30 kg!
A jak zbyt częste korzystanie ze smartfonów wpływa na układ mięśniowo-szkieletowy dzieci? W wyniku wielogodzinnego pochylania się nad ekranem telefonu dochodzi nie tylko do usztywnienia szyi, jej przygięcia i przeciążenia mięśni, ale też do złego ustawienia sylwetki. Młodzi ludzie odczuwają też ból głowy, mrowienie i drętwienie dłoni oraz palców. W późniejszym czasie pojawią się zmiany zwyrodnieniowe związane z zaburzeniem balansu odcinka szyjnego, ale również całego kręgosłupa.
Najwyższy czas zadać sobie pytanie- Jak przeciwdziałać temu syndromowi?
Odpowiedź jest prosta!
- Ogranicz używanie urządzeń mobilnych, spotkaj się ze znajomymi, idźcie na lody, do parku, zaplanuj sobie wycieczkę rowerowa.
- Naucz się umiejętnie z nich korzystać np.: Przeglądając treści na ekranie, staraj się trzymać urządzenie na wysokości wzroku, bez konieczności pochylania głowy.
- Staraj się wykonywać ćwiczenia angażujące mięśnie szyi i barków. Staraj się zapewnić pełną ruchomość w odcinku kręgosłupa.
Troszkę poznaliście ten temat więc czas ZADBAĆ O SIEBIE!
źródło: https://kregoslup.carolina.pl/baza-wiedzy/glowa-do-gory-czyli-jak-nie-dac-sie-syndromowi-esemesowej-szyi/
PROFILAKTYCZNE WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW
Wady postawy u dzieci i młodzieży to ciągle jeszcze duży problem zdrowotny
i społeczny. Przyczyn powstawania wad jest wiele, ale tę najbardziej powszechną
jest przyjmowanie wadliwej postawy ciała i brak nawyku samokontroli.
Największe nasilenie powstawania wad przypada na okres wczesnoszkolny
i okres dojrzewania. Pierwszy z nich związany jest ze zmianą ruchliwego trybu życia dziecka
( kiedy indywidualnie regulowało sobie wysiłek i odpoczynek) na siedzący, związany
z podporządkowaniem szkolnym zasadom oraz z coraz częstszym przesiadywania dzieci w domu przed telewizorem i komputerem. Ponieważ kościec dziecka
w tym okresie jest jeszcze dość miękki i plastyczny, taka sytuacja może wpływać
na powstawanie lub pogłębianie się wad.
Wychodząc z założenia, że łatwiej zapobiegać niż leczyć, należy jak najszybciej wyrobić u dzieci nawyk przyjmowania prawidłowej postawy ciała i nawyk samokontroli.
Dom rodzinny i szkoła powinny wykorzystać wszystkie swoje możliwości oddziaływania, aby zapewnić dzieciom prawidłowy rozwój. Oddziaływania
te powinny być wielokierunkowe i opierać się na współpracy rodziców i szkoły. Natomiast dziecko powinno w tym procesie uczestniczyć w sposób świadomy,
musi znać cel i powód wszystkich ukierunkowanych na niego działań.
Poniżej przedstawię Państwu kilka wskazówek dotyczących prawidłowej postawy
ciała dziecka, organizacji jego miejsca pracy i odpoczynku, itp.
Prawidłowa postawa ciała.
Tułów wyprostowany, ciężar ciała równomiernie rozłożony na obie nogi. Stopy złączone. Ramiona opuszczone – ściągnięte do tyłu. Brzuch wciągnięty.
Wzrok skierowany przed siebie.
Podczas chodu stawiamy stopy prawie równolegle do kierunku marszu. Chód powinien być lekki i sprężysty.
Wskazówki dotyczące organizacji miejsca pracy ucznia.
Wszyscy wiemy, jak ważne jest dopasowanie stolików i krzeseł do potrzeb dziecka, jednakże nie zawsze poświęcamy temu zagadnieniu wystarczająco
dużo czasu. Musimy jednak uświadomimy sobie jakie mogą być
konsekwencje nie przestrzegania tego wymogu.
Każde niedopasowanie mebli powoduje przyjęcie przez dziecko nieprawidłowej postawy, a więc niepożądane przykurcze lub rozciągnięcie mięśni posturalnych, odpowiadających za prawidłową postawę. Tym samym dochodzi do dyskomfortu pracy dziecka. Dziecko szybciej ulega znużeniu pracą, szybciej się męczy, dekoncentruje. A w konsekwencji może dojść do powstania lub pogłębienia
się wady postawy.
I tak, zbyt niski stolik sprzyja zbytniemu pochyleniu się do przodu – garbienie
się ( okrągłe plecy ), natomiast zbyt wysoki wymusza podciąganie ramion w górę
– niepożądane przykurcze i rozciągnięcie mięśni posturalnych. Przy zbyt wysokim krześle nogi dziecka będą zwisały, co wpłynie niekorzystnie na ukrwienie
i odżywienie mięśni stóp (nieprawidłowy ich rozwój ).
Krzesło powinno być odpowiednio wysokie, tak aby stopy były całą powierzchnią oparte o podłoże, a kolana ugięte pod kątem prostym. Należy siedzieć na całym siedzisku z wyprostowanym tułowiem. Plecy powinny być wsparte o oparcie,
co dodatkowo odciąża kręgosłup, zmniejszając jego zmęczenie. Wysokość
blatu stołu powinna być taka, aby przedramiona ugięte pod kątem prostym
tworzyły linię poziomą do blatu.
Nie wolno:
- siadać na brzegu krzesła,
- podkładać jednej nogi pod pośladki,
- pozostawiać tornistra za plecami,
- siadać bokiem na krześle.
Podczas pisania postawa j.w, przy czym:
tułów wyprostowany, głowa nieznacznie pochylona nad stołem
odległość piszącego od stołu ok. 3-5 cm
łokcie nie powinny leżeć na stole, ale nieznacznie wystawać za jego brzeg
zeszyt należy umieszczać na wprost środka piszącego, tak aby prawy róg
zeszytu leżał wyżej, niż lewy ( dotyczy praworęcznych).
światło powinno padać z lewej strony ( dotyczy praworęcznych)
Jeśli już dokonaliśmy zakupu biurka i krzesełka, i zauważyliśmy pewne uniedogodnienia, spróbujmy sami znaleźć rozwiązanie powstałego
problemu. Można np.: zastosować podkładki pod stolik lub podnóżki pod zwisające nogi.
Warto zakupić dziecku krzesło z regulacją wysokości siedziska
lub krzesełko innego typu, niż tradycyjne, dostępne w niektórych
sklepach.
Dobrym sposobem na odrabianie zadań domowych jest siedzenie
na dużej gumowej piłce.
Właściwe jest także korzystanie przez dzieci ze stolików o pewnym
stopniu nachylenia blatu około 10°, a krzesełek o spadku siedziska ok. 5°.
Kiedy nasze dziecko uczy się lub odrabia lekcje ustne, wymagające
w niewielkim stopniu notowania, może przyjąć pozycję klęczną
lub siad klęczny na krześle
z podparciem na przedramionach.
Pozycja ta jest przeciwwskazana dla dzieci z koślawością kolan.
Ucząc się lub czytając lekturę można przyjąć pozycję leżąc na brzuchu: broda np. oparta na pięściach położonych jedna na drugiej, natomiast
ramiona płasko rozłożone na tapczanie. Książkę najlepiej umieścić nieco
poniżej poziomu tapczanu. Nie wspieramy się na łokciach.
Oglądając telewizję dobrze jest przyjąć pozycję klęczną lub siad skrzyżny
z kijkiem założonym za plecami.
Zwróćcie uwagę na prawidłowe noszenie tornistra przez dzieci (typu plecak z dwoma paskami). Tornister nie powinien być za duży, powinien mieć w miarę sztywne „plecy”, dobrze dopasowane paski ( ani zbyt luźne,
ani zbyt ściągnięte). Paski nie powinny wychodzić z jednego miejsca (środka tornistra), gdyż ich skośne ułożenie na ramionach powoduje wysuwanie barków do przodu. Tornister nie powinien swoim ciężarem wspierać się na lędźwiach.
Uczulmy dzieci, aby nosiły tylko potrzebne rzeczy.
Zapewnijcie dzieciom dostateczną ilość ruchu.
Ograniczajmy siedzenie dziecka przed komputerem i telewizorem.
Nauczcie dzieci pływać (chodźcie często z nimi na basen) lub zapiszcie
je na lekcje pływania.
Nauczcie wasze dzieci utrzymywać prawidłową postawę ciała
we wszystkich czynnościach dnia codziennego.
Jeśli tylko zauważycie coś niepokojącego w postawie waszego dziecka
– zasięgnijcie porady lekarza.
Bądźcie w stałym kontakcie z wychowawcą waszego dziecka,
informujcie go o stanie zdrowia dziecka, ewentualnych wskazaniach
i przeciwwskazaniach do ćwiczeń.
Jeżeli wasze dziecko ma już jakąkolwiek wadę postawy, musicie do
zawartych tutaj niektórych wskazówek podejść w sposób indywidualny,
stosując
się do wskazań lekarskich.
Zapiszcie dziecko na zajęcia z gimnastyki korekcyjnej w szkole – kl. I-III.
Zapiszcie dziecko na dodatkowe zajęcia z gimnastyki korekcyjnej.
Ćwiczcie codziennie razem z dzieckiem zgodnie z zaleceniami.
Chodźcie na basen 2 razy w tygodniu ( pływanie korekcyjne).
Zastosujcie u dzieci szelki gimnastyczne – tzw. pajączki.
mgr Izabela Musiał
nauczyciel wf