Zima astronomiczna rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego i trwa do momentu równonocy wiosennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 22 grudnia a 21 marca (często jednak daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później).
Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia.
Podczas zimy astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, jednak z każdą kolejną dobą dnia przybywa, a nocy ubywa.
Za zimę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnia dobowa temperatura powietrza spada poniżej 0 °C. Zasadniczo zimę poprzedza jesień, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy – przedzimie. Podobnie zimę od wiosny oddziela przedwiośnie.
Dla półkuli południowej wszystkie opisane daty i zjawiska są przesunięte o pół roku. Za miesiące zimowe na półkuli północnej uznaje się grudzień, styczeń i luty, a na południowej czerwiec, lipiec i sierpień.
Z CZYM KOJARZY NAM SIĘ ZIMA
ŚNIEG
źródło: https://slideplayer.pl/slide/82078/)
JAK POWSTAJĄ PŁATKI ŚNIEGU?
MRÓZ
Mróz – stan pogody, kiedy temperatura powietrza na otwartej przestrzeni (na wysokości 2 metrów nad gruntem) jest niższa od temperatury zamarzania wody (0 °C) w normalnych warunkach, utrzymujący się przez okres dłuższy niż jedną dobę.
Występuje kilka stopni nasilenia mrozu:
- lekki mróz: 0 do −3,5 °C
- umiarkowany mróz: −3,6 do −6,5 °C
- silny mróz: −6,6 do −11,5 °C
- bardzo ostry mróz: poniżej −11,5 °C
ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA
***
Święta Bożego Narodzenia, Narodzenie Pańskie – w tradycji chrześcijańskiej – święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa. Jest to stała uroczystość liturgiczna przypadająca na 25 grudnia. Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem trzytygodniowego oczekiwania, zwanego adwentem.
źródło tekstu i grafiki: .wikipedia.org/wiki/Boże_Narodzenie; mieszkaniec.pl/boze-narodzenie-w-dawnej-warszawie
***
SANKI
Tradycyjne sanki wykonane z drewna jesionowego lub bukowego miały płozy obite paskiem żelaznej blachy. Ich pierwowzór powstał w 1870 roku, w jednym z hoteli w St. Moritz z przeznaczeniem dla odpoczywających tam brytyjskich turystów. Nowy sport błyskawicznie się przyjął w szwajcarskich uzdrowiskach.
Od niepamiętnych czasów służyły człowiekowi do transportu, są używane dużo dłużej niż koło. Używano ich w czasach starożytnego Egiptu – prawdopodobnie również do budowy piramid. W XVI wieku w Chinach, podczas budowy Zakazanego Miasta, ciężkie bloki marmuru (ponad 100 ton) przewożono na saniach, drogą pokrytą lodem, który polewano dodatkowo wodą.
***
Pierwszą pisemną wzmiankę o saniach, wykorzystywanych do transportu przez Germanów, znajdziemy u Plutarcha z II wieku n.e.
Oficjalna historia jazdy na sankach zaczyna się dopiero w początkach XIX wieku. Pierwszego świadomego zjazdu w dół stoku, w roku 1817, dokonał feldmarszałek August Wilhelm Antonius graf Neidhardt von Gneisenau, który zjechał z Przełęczy Okraj w Karkonoszach. Stwierdził, że zjazd taki to wielka radość, która wkrótce stanie się powszechną modą.
Wkrótce po zjeździe feldmarszałka pojawiło się saneczkarstwo.
Istnieje teoria, że sanki to dalecy kuzyni fotelów bujanych. Ponoć pewnego razu, producent giętych mebli – stolarz Michael Thonet z Nadrenii doznał olśnienia i z biegunów fotela zrobił płozy, a z oparcia siodełko i tak od połowy XIX wieku dzieci cieszyły się sankami podobnymi do tych dzisiejszych.
W podobnym okresie, ale na innym kontynencie, niejaki Henry Franklin Morton ze stanu Maine nie mógł znaleźć pracy z powodu kłopotów ze wzrokiem i ostatecznie postanowił zająć się produkcją sanek w domu. Jego żona malowała je w kuchni w kolorowe wzory.
Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę i już po roku Morton otworzył firmę Paris Manufacturing Inc. Proponował kilka modeli, z drewnianymi lub żelaznymi płozami. Chłopcy lubili wersję clipper bez oparcia, na której można było zjeżdżać „na śledzia”, a dziewczynki wersję cutters, z oparciem wymalowanym w kwiaty.
Kolebką polskiego saneczkarstwa jest Krynica Górska, gdzie tuż po pierwszej wojnie światowej założono klub saneczkarski i zaczęto budowę toru, na którym zimą 1935 roku odbyły się mistrzostwa Europy.
źródło: https://wynalazki.andrej.edu.pl/wynalazki/32-s/1316-sanki
***
NARTY
Historia narciarstwa sięga epoki kamienia. Według niektórych źródeł deski jako środek usprawniający poruszanie się po śniegu wykorzystywali już ok. 9 000 lat temu mieszkańcy Azji Środkowej, głównie okolic Bajkału i gór Ałtaj. Za ojczyznę narciarstwa najczęściej jednak uznaje się Skandynawię. To tam znaleziono bowiem pierwsze rysunki naskalne dotyczące nart (datowane na ok. 5 000 – 3 000 lat temu i odkryte w Rødøy w Norwegii) oraz najstarszą z zachowanych nart (ok. 4 000 lat temu w miejscowości Hoting w Norwegii).
Początki narciarstwa są bardzo praktyczne i mają niewiele wspólnego ze sportową rywalizacją czy spędzaniem wolnego czasu. Nasi przodkowie deseczki przymocowane do stóp wykorzystują głównie do celów komunikacyjnych oraz w myślistwie. Pozwalają one bowiem na szybsze, łatwiejsze i wygodniejsze poruszanie się po śniegu.
Bardzo prawdopodobne, że pierwsze narty zaczęto stosować w kilku regionach równocześnie. Ze względu na odmienne warunki klimatyczne, ukształtowanie terenu i potrzeby mieszkańców różniły się one nieco budową: kształtem, długością i proporcjami. W efekcie naukowcy wyróżnili trzy rodzaje nart:
- typ południowy, czyli narty krótkie, z wyżłobieniem na stopę (występowały od południowej Skandynawii na północy aż po Polskę na południu),
- typ arktyczny, czyli narty z wygiętymi ku górze końcami i wyłożone futrem, wyposażone w rzemienie do mocowania stopy (występowały w północnej Skandynawii i na Syberii),
- typ północy, czyli narty asymetryczne; różna długość nart wynikała z tego, że lewa i prawa deseczka spełniały odmienne role (występowały wyłącznie w rejonie Finlandii).
Początkowo do poruszania się na nartach wykorzystywano jeden kij. Służył on do kierowania i hamowania podczas zjazdów, pomagał się ślizgać po śniegu i zachować równowagę, a także służył jako broń, zwłaszcza podczas polowań.
źródło: wiedza.sklepmartes.pl/krotka-historia-narciarstwa/
NARTY KIEDYŚ…
źródło: escapador.pl/artykuly/historia-nart-carvingowych_ij.html#.X8OBSBbPzDc
NARTY DZIŚ…
źródło: karpacz.pl/wystawa-historia-narciarstwa-zjazdowego-w-karpaczu-pl/at
A WAM, Z CZYM JESZCZE KOJARZY SIĘ ZIMA?
Na zakończenie naszego dzisiejszego spotkania mamy dla Was zimową piosenkę i bajkę.
Miłego oglądania!
DO ZOBACZENIA!
TRZYMAJCIE SIĘ CIEPLUTKO!!!
